Dichte beschrijving

Dichte beschrijving (Engels: thick description)^[1] is een begrip dat zijn oorsprong vindt in de sociale wetenschappen, zoals antropologie, sociologie, geschiedenis, godsdienstwetenschap en organisatieontwikkeling. Een dichte beschrijving is het resultaat van een wetenschappelijke observatie van menselijk gedrag die niet alleen het gedrag beschrijft, maar ook de context. Hierdoor kan het gedrag beter begrepen worden door buitenstaanders. In een dichte beschrijving wordt doorgaans een aantal subjectieve verklaringen en betekenissen toegevoegd door de mensen die deelnemen aan de betreffende gedragingen, waardoor de verzamelde gegevens waardevoller worden voor onderzoek door sociale wetenschappers.

De term werd geïntroduceerd door de 20e-eeuwse filosoof Gilbert Ryle (1900-1976) in zijn publicatie What is le Penseur doing?^[2]. Antropoloog Clifford Geertz ontwikkelde het concept later in zijn essay Thick Description: The Interpretation of Cultures (1973), om zijn eigen methode voor het verrichten van etnografie te kenschetsen. Sindsdien hebben de term en de bijbehorende methode ingang gevonden in de sociale wetenschappen en daarbuiten. Tegenwoordig is dichte beschrijving in zwang in meerdere disciplines, waaronder de vorm van literaire kritiek genaamd New Historicism.

1. ↑ Lemma Thick description in het Algemeen Letterkundig Lexicon, G.J. van Bork, D. Delabastita, H. van Gorp, P.J. Verkruijsse en G.J. Vis, 2012, geraadpleegd op 21 april 2021.. Gearchiveerd op 8 juni 2023.
2. ↑ The thinking of thoughts. What is le Penseur doing? Gilbert Ryle. University Lectures, no.18 (1968) University of Saskatchewan. Geraadpleegd op 3 november 2018